Yar Soluklarında Anne Öğüdü

/Yalnızlık çömçelerinin arasındayım
Yüreğime bir parmak bal çalındığından beri
Kokusu orman saçlarının ve mübarek ellerinin
Ayalarında kan pıhtılarım/
Araftayım...

Hani soğuk diye sardığın ellerim
Kuru çalı tenime kanatların düşer
Ardından ağıtların/umutların
Sevda söküklerine dişil duruş
Önlenemez yükselişin bahtıma
Solukların düşer...

Tenine üryan düşmüş
Usangaç dalışların soluk
Yar çıralarında aklın/
Kuzusunu öğütlere sarmadan
Hiçbir anne canından koparmaz
Can aralarını...

'Düzeni bozuk kalelerin sufatına
Dantel örer yürek bağlar saçına...'

Kırsız bir mevsimin kulaçlarında
Yelkene düşer omuzları...
Bahar tülleri gerer
Kırgınlığında siyah
Kadınlığında beyaz
Mora keser/
Kına sözlüğü

Bakışları turna yanığı
Üşengeç sılaların
Yol başlarında
Er yoluna çeyizi
Çekirdek eziği
Yüreği sevdalım
Aşkla doluşun
Başka bir tarifi

Soluğun karnımı
Dürmeçlediğinden beri
Tuzsuz ayran eziği
Biz doyarken/
Nakışları doyan
Kadın...

Zihnimin düzleminde açan
İyilik meleği...


'Anne yar yoluna kapaklansa gülüşün
Öğütlerine yorgan oldu gidişim...'