Yar Yüzünde Açan Gülleri Unut

Unut
Gecenin duvağını kaldıran sabahı
Göğün yüzünde parlayan güneşi

Unut
Kefeninden sıyrılıp dirilen toprağı
Yar yüzünde açan gülleri
Baharın gülümsetişini unut

Unut
Her gittiğinde dönen
Döndüğünde canına can katan gözünün ferini
Derdi çok ayağın dermanını unut

Unut işçisinin vardiyası bitmeyen
Kurulan hayallerin yükü omuzlarında
Atlas misalisin cezası dinmeyen
Yüreğinde saklı
Gerçeğe açılan perde
Göz atsan
Medusa bakar gözlerine

Unut
Uzakları yakın eden düşleri
İçindeki ateşi harlayan nefesi

Unut
Bükülen bele el uzatan omurgayı
Ana rahminden çıkıp doğulduğunu unut

Ve hatırla
Özne sensin bu ayrılıkta
Hatırla