Yara

birden söner ışıklar

pencereler kapımı tıklatır

sokaklar düşer önüme

ben hala oraya takılı kalırım

bıraktığınız o iğrenç hal

kelimeler izahsız kalır

yaptığınız onca kötülük

şeytan kendinden utanır

hiç gelmeyen o adalet

yaşadığın yanına kar kalır

bazı sorular sorsam

tanrı cevapsız kalır

unutur gibi olur alışmak

yara gider iz kalır

yalnız makineler mi anı çeker

bazı anlar tablo gibi hep kalbinde asılı durur