Yaralı Güvercin

Sen;
Kanatları kırık bir ürkek güvercin....
Yaralıdır yüreğin bilirim....
Dalar gözlerin hep enginlere,
takatin yoktur yürümeye bilirim.......

Öyle dertli dertli bakma uzaklara!....
Biriktirme efkarını sinende!
Derinleştirip gamlarını, duraklama kederlerde!....
Yitirme yaşama sevincini,
akıt usul usul sıcacık yüreğine!....

Kaybolma kara günlerin hüzünlerinde!
Yürü yavrularınla güzel günlere el-ele!...
Bil ki! Onlar her an sana, gözlerine bakarlar.
Orada bir tebessüm
ve bir neşe kırıntısı ararlar....

Devam et kaldığın yerden yükseklere uçmaya
ve çekinmeden süzülüp aşağılara bakmaya!....
Aşağılar sadece düşmek için değildir inan!
Yeni umutlara konmak içindir çoğu zaman........

Son bir gayretle yelken aç yeni ufuklara
ve bir ışık yak umutsuz anlarında karanlıklara!....
İnsanların mahşer kalabalığında yalnız kalma!
Kanat çırp ve yetiş geçip gitmekte olan mutluluklara!.......

Öyle mahzun durma!..
Hüzünlere veda et ve birazcık Gülümse!...













Bu şiiri de, genç yaşta eşini kaybeden ve derin üzüntülere boğulan bir dostum için yazmıştım...