Yaralı Şiir

Ey yarin hayali

Labirent misali

İç içe düşüncelerimin içinde
Bazen sonsuz kadar uzun
Bazen küçücük bir ansın
Sulu sepken dökülürken kirpiklerimden
Yüzü koyun yere kapaklandığımda

Damarlarımdan ılık ılık toprağa sızansın




Kurulmuş fentlerin

Terk edilmiş kentlerin

Ürperirken yolcu inmez hanlarında
Efsunlu bir hüzünle
Duvarlardan karşıma hece hece çıkansın
Sessizliğe mahpus
Sensizliğe mahkum gözlerime

Uzaktan uzağa yaralı bir şiir gibi bakansın




Her şey aşikar

Gidişinden yadigar...

Gelişini muştulayan
Senelerden beri uzatmalı dertlerimi
Bir çırpıda duvar duvar yıkansın
Buralarda iklim müzmin bir kış olsa da
Varlığının yoksunluğunda

Üşüyen yüreğimi alev alev yakansın




Adını senden almış

Milatsız tarihlerden kalmış

Başucu kitaplarımın arasından
Sararan fotoğraflardan
Kızaran gözlerime şimşek gibi çakansın
Firkatin ağırlığından
Çölleşen yüreğime

Kum tepelerinden nehir misali akansın

...

Gelmesen de bu diyara
Bırak
Adını söylemeden şiirlerim seni ansın