Yarası Saklı

Gökyüzüne uzattım başımı
Yaralı bir salıncağın yarası saklı kollarındayım
Cebimde metelik yok kalbimde umut saklı
Bir kuş gibi hür yaralarım
Hüzünlerimin saklandığı gökyüzünde beni bekleyenler var

Erkek kardeşim tebessümü borç biliyor kendine
Kir pas içinde kaldığımız bu düzende
Sevilmek bizim neyimize?
Neyimize gerek bunca sevmek?

Yarası saklı salıncağımın gökyüzüne umut biriktirişindeyim
Yırtık pırtık elbiselerimizin
Başı okşanmayan hadiselerimizin hesabını kime soralım?

Kader de var cennet de
Bakıyorum gökyüzüne
Belki oralarda bir yerlerde cenneti görürüm diye...
Sen de orada mısın anne?
Seni de gökyüzü mü sakladı kendine?
Bize sokak çocuğu diyorlar
Sallanamaz mıyız, sevilemez miyiz biz de?

Salıncağımda yarası saklı dünlerim
Geleceğimde gökyüzünün cenneti
Biz de buradayız anne
Bizi görüyor musun?
Sokak çocukları görünmez
Yırtık pırtık düşleri dikilmez
Başları okşanmaz mı?

Görüyorum gökyüzünü
Gökyüzü bizim kadar kirli değil
Maviliğini görüyorum anne
Salıncaktan düşersem beni tutar mısın?
Başım hasretlik çeker okşanmaya
Bir gökyüzü var işte tam da karşımda
Umut döşüyorum ve söz diyorum anne;
Düşerse bir gün birileri
Onları tutacağım
Ben de mutlu olacağım anne...