Yaratı Yırtıcıdır
gece yine yeni bir davetle inmişti mekanın üzerine.
yalnızlık mecburiyeti getirmişti karanlığın heybesinde.
sırtında yüklerle yola düşme zamanıydı işte.
tekrar...tekrar...tekrar...
umutlarla kırık düşler arasında seken,
hızından zerre kaybetmeyen bir toptu
kişiyi koşturan,coşturan,deliliğe doğru kaptıran...
freni boşaltıyor,balataları yakıyordu.
düşündükçe, düşünülen kıvılcımlar saçıyordu!
yeteneklerin yokluğu değildi mesele,çokluktu!
dört cenaha ok gibi fırlayan bu kıymetler
hedefi bulamıyordu,vuramıyordu...
cevher taşıyor,kabarıyor...mahkum,yine sönüyor!
tasa buydu,yola döktüren,yürüdükçe dökülen...
yalnızlıktı bu,geceden beslenen...
ama kısır değildi,felce uğramamıştı zihin.
tetiğin kendisiydi,durgunluğu tehdit ediyordu!
buydu yaratıyı mümkün kılan.insanı,
kemale yürüten,yaratıcıya yaklaştıran...
haller,süreçler ve geceler...
düşlerle umut kırıkları üzerinde
ayakları parçalanma pahasına yürüyordu,
sırtında yükler...
geceydi mekanı içselleştirenin tek mesihi!
bi kaç sefer okuduktan sonra biraz anlayabildiğim bi şiir oldu: ) bahşedilen yeteneklerin bu kadar çok olupta kullanılamaması kullanılabildiği anlarda da yanlış kullanması kul'u gerçekten yırtıcı yapıyor..Yaratıya yaklaştıranın boş durgunlukları tehdit etmesi ve bu tehditlerin ona yaklaştırması bence çok sık rastlanılan fakat sümen altı yapılan bir mesele.. bu anlatım tarzı bu bi eli hava da bağıran nidalar insanı alışıla gelmişten alıkoyuyor..bu sebeple tbrk etmekten ziyade şapka çıkarmak gerek..
tetiğin kendisiydi,durgunluğu tehdit ediyordu! buydu yaratıyı mümkün kılan.insanı, kemale yürüten,yaratıcıya yaklaştıran...
Farklı bir anlatım.. 👍👍👍
01;47 de eklemiş bulunduğum bu şiir sabah 06;30 da hala onaylanmamıştı ne zaman onaylandı bilemiyorum! son eklenenler listesinde dahi yer almadı! saygısızlığın resmidir!