Yarı Islak

aklımı çelince
öyküsü dolmuş mendireğin taşları
mabedin cılız mumlarına vurmadan adını
hiç duymadığım rüzgar


ve vapurlar şaşırır ya pusulayı
üzerime gelirken o korkunç siren sesleri
kaçmıyorum artık


ahşap iskelede
dibimde mahur yalnızlık son sigaramı katık ediyorum
eşelerken içimden seni


yıldızlar çakıyorum göğsüne gelişigüzel
vurdukça çekicin dipçiğini kör çivilere
ışığın gözlerinden düşen aksı sönüyor poyrazı bitmiş yangın misali


zor değil
gölgeleri küllerinden toplamak
adımlarını izlerken tökezleyip düşünce rüyaların


uykumu dürten hasret
ıslatırken yastığımın kanaviçelerini
ağladım mı acaba o uzaktan gelen şarkıya


zil zurna masallar anlatmıştı oysa rivayetçi kadın
kaşını bir karış kaldırıp
kulpunu tuttuğu o kahve fincanına


beş liralık düşler kurmuştum
solucan gibi başımı çıkarıp ahmak hayallere
kırık iğneli gramofon çızırtısı gibiydi oysa sesi


nasıl yalan
nasıl da yalancı


zümrüdi cümleler kurarken
özneyi kömürleştirip
üşengeç dilinde o sahte güneş


nasılda üşütmüştü beni
temmuz ortasında
hırkalara sarmıştım kundak misali geçmişi


yeniden düşürecekti ana rahmine
bir daha doğacaktım
güya


yeniden kaynayacaktı kızıl şerbetler
o pembe iğne oyalı örtüler dökülecekti sokağın saçaklarına


avuçlarım yumuk
başımda pamucaklar
kıbleye uzatacaklardı beşiğimi


kulağıma üflenecekti
adı batası adım
ezanı ürpertecekti henüz acıya tatmayan yüreğim


o mendirek yeniden yükselecekti
mahir bir ustanın malasına sıvışan harç karılınca deniz kumuyla


ve vapurlar kucaklayacaktı
yeni gelinleri yine
gerdek misali


o ahşap iskelede o içli mendiller
yine sallanacaktı
yarı ıslak


sigara dumanları sarılınca
küpeştelere ...