Yarım Delilik

Karanlığı sürdüğümden beridir tenime

Kıyameti gördü sadece düşlerim

Sonu cehennem olan bir savaşın

Her iki tarafındaydım

Kılıcı tutan o acımasız el

Yine o kılıçla parçalara ayrılan zavallı beden

Bendim her şeyin katili

Katledilmiş olan o adsız da ben

Doymuyordu ruhum

Tehditkar bir açlıkla kendimden geçmişken

Ruhumdaki katilin oyun parkıymış gibiydi dünya

Kanatları kanla yıkanmış kuşlar uçurdum gökyüzüne

Barış öldü

Sadece kıyım var diye haykırıp durdum

Yarım bir deli gibi gökyüzüne

Kendinden öncekileri varlıktan silen

Geleceği karmaşadan ibaret iblisler türettim zihnimde

Her bakışı ölüme zorunlu bir davetti

Ben ise koltuğuna zevkle kurulan

Düşmanının kafatasından kanını içen o komutan kadar şendim içten içe

Defterler doldurdum kanlı harflerle

Ezip geçtiğim çiçekleri

Kanatlarını kopardığım kelebeklerin

Göğsümden söküp çıkarttığım kalbimin yarısının

Hepsinin her bir ahını  gurur tablosu gibi işledim içine

Neydi beni bu kadar yollardan çıkaran

Yönümü

Ruhumu böyle karartan

Hatırlayamadım hiç

Ama

Anladım bir süre sonra

Söylediğim her yalan

Var olmak için ihtiyaç duyduğum bir silaha dönüşmüştü zihnimde

Ve ben o yalanlarla

O “ İlahi Gizemlinin” bahçesine süzülen sinsi bir yılan gibi

Kana buladım o cennet bahçesini

Yetmedi

İmzamı attım “ İlahi Gizlinin” suretine

Yüzümde kendinden geçmiş bir gülümsemeyle

Aslında içimde

En derininde sakladım

Asla gün görmemesi gereken asıl sebebi

Hesap vermek için olsa da

Bir kere görebilmekti o “ İlahi Gizemliyi”

Ama

Öyle bir tutuldum ki karanlığa

Bir süre sonra

Ne o “ İlahi Gizemli” bilmek istedi sebebimi

Ne de ben durdurabildim içimde giderek büyüyen o geceyi

İşte

O günden beridir

Susarak öldürüyorum

En derin hislerimi