Yarım Kalan Şiir

Uzak akşamlar getirirdi baharı bu şehre
Ve her bahar sana çıkardı
Kaybolmuş, yitik mısralar,
Unutulmuş şarkılar hep seni mırıldanırdı.

Sen!
Kalbime soğuk iklimlerin müjdelediği, ılık rüzgarım
Sen başıma gelen ilk ve son'baharım
Şimdilerde kayıp bir şehir varlığın
Zehir zemberek geceler
Yokluğunu konuşur, yokluğunu heceler

Sen kapıların ardında gizlenen, umarsız şehir
Sensizlik içime sığdıramadığım amansız nehir
Ne yöne aksam, ne yana baksam
İçimden yokluğun taşıyor.
Ve aklım bedenimle savaşıyor

Sana yasak yüreğim, epeyce bir yoruldu
Akıl gelip geldi, aşk kalemi kırıldı
Şimdi sûkut vaktidir, yarım kalsın bu şiir
Artık amansız nehir, fazlasıyla duruldu...