Yarım Kalan Tablo

Yağmurla yarışırcasına su döküyor gidişine gözlerim
Sokak köpeklerinin o üşüyen bedenleri gibi tir tir kanatıyor ruhumu yokluğun
Ağlıyorum ama ayrılıktan değil
Korkuyorum,
Korkuyorum sevdiğim..
Ya yokluğunda terk ederse beni?
Ya onu da kaybedersem çaresizce..
Ne yaparım o zaman
Ne yaparım,
Bilmiyorum..
Biz birbirimize bitti bile diyemedik oysa
Başlamamış bir aşkın bitişi de olmazdı nede olsa..
Hiç başlamamış ama hiç bitmeyecek bir aşk,
Yarım kalmış bir tablo misali biteceği günü bekler
İşte o tablo gibi manidar
O tablo gibi çaresiz şimdi bu aşk.

Ayrılık iki kalp uzağımızda değil
Gökkuşağının bin bir rengini ayıran atomların uzaklığı gibi
Mesafeler ayırır sadece seven yüreği..
Oysa sadece mesafedir adı
Çünkü sen ve yokluğun hep içimde..
Gitmek sadece bir eylemdir aşık bedende
Aşk ruha bir kere işlediyse;
Mesafeler yok olur,
Sevdiğin her şey yer değiştirir
Acıyı tatlıdan daha çok seversin mesela
O çok büyüttüğün tabuların zerrelere dönüşüverir
Her şeyden biraz verirsin hayata
Ve aslında en çokta kendinden..
Aşk bu demekti
Ve gidişin dedim ya,
Sadece bir eylemdi.
Ama yokluğun kanserli bir hücre gibi içimde
Gün geçtikçe daha da büyüyor,
İçimden çıkmaz bir hal alıyor..
Ne sana gitmek yakışıyor
Nede bana kalmak, çaresizce
Ama kader,
Jileti eline verilmiş bir şizofren misali
Ölmeyi bekliyor..
Oysa ne ölüm çare ne kalım
Şimdi senden tek isteğim,
Bırak git
Bari yokluğunu baka bırak
Ve git.