Yarım Kalmış Akşamüstü Şiirleri-4

Amanos dağlarında iki geçit
Sen Belen'de
Ben gavur dağında iki nöbetçiyiz Zeyno'm.
Yazlarımız kurak ve sıcak
Ilık ve yağışlı geçer kışlarımız
Ellerimizde binlerce doğa canlıları
Sevgi ve aşk saçar bakışlarımız...

Siyah renge boyalı zaman
Gürültüler eksik
Konuşma sırası çekirgelerde
Gece vardiyasında çalışan işçiler
Sancısı ağarlaşan hastalar
Kuştüğü yataklarda rüyaların renklisi
Ahşap evlerden içeriye damlayan yağmur...

Dış kaynaklı müzikte dans ediyor Fatoş
Ucuz gülüşler sarkmış ağzından, dökülüyor yere
Salonda parfüm kokuları loş ışıklar altında
Çılgınca yaşamak diri bir ağaç gibi ayakta duruyor
Dekolte giysilerin altından yükselen alev
Fön yapılmış saçların bu gibi yerlerde sergilenişi
Doğru bir uyanış gibi
Gerçek yaşamak bu imiş güya!...
Çıkınca dışarıya
Salon kapısından duyulan bir şarkı:
"Batsın bu dünya,bitsin bu rüya..."

Hudutsuzluğundayım sensizliğin
Binlerce mil açılmışım azap denizlerine
Katmer katmer yükselir senin de acıların bilirim
Mutlu olduğumu sanırsın kan gölü gözlerini aynalara dikip
Oysa bilmezsin yavan ekmek yediğimi köşebaşlarında
Ve dünya döndükçe sevgilim
Birbirimizden habersiz
Savaş meydanları olacak yüreğimiz...

Gidiyor omuzlar üstünde bir ceset daha
Mezarlığa yaklaşıyorlar
Ve bir insan daha gömülüyor kara toprağın derinliklerine
Geride üç kız,bir ana
Bu çocuklar hep muhtaç olacak başkalarına
Hakkında dedikodu yapacaklar dul kadının
Başlarına yıkıldı,yine yıkılacak dünya...

Bin yerinden kurşunlanmış parça parça insan o
Mehtabında kahırlar yargılamış onu yıkılışlara
İçtiği tütün,yudumladığı şarap kurtuluşu olamamış
Derin "offf " çekişlerle düğümlemiş binlerce zamanı
Aşkın sıcaklığı kımıldamamış yaban avuçlarında
Rahatım dediği anlarında bunalımlar hortlamış
O karanlığın ortasında çırpınış olmuş hep...




damamış

ya!..."