Yarım Kalmış Akşamüstü Şiirleri-6

Hazır ekmek yemesine benzemiyor şairlik
Satın da alınmıyor bakkaldan erzak alınır gibi...
Aynalara döküp kendini
bakacaksın yüreğine dünyanın.
İşaret parmağı olacaksın
gözlerinde insanların.
Barışı yiğit bir dost gbi seveceksin.
Gerekirse bu uğurda
sel olup akacak kanın...

Atlı karıncalar geçiyor ayak uçlarımdan
Gözlerim seni beklemeye durmuş yıllar yılı
Bir sabah ansızın güneş gibi doğacağını sanırım.
Ama yoksun!...
Hiç bir izin yok...
Habersiz gittin dönülmeyen yollara.
Atlı karıncalar geçiyor ayak uçlarımdan
Kurşun sıkıyorum gecelere
Alıp götürüyorlar beni
Bilinmeyen yerlere...

Ben bir maden işçisiyim kentlim
Yarınım emin değil
İstemem boş kalsın ellerin
İstemem gönlünde bir damla acı olsun
Uzun yaşamaz maden işçileri
İstemem gençliğin gül gibi solsun...

Aldığım para, canım ciğerim pahasına
Banyo ile söker temizlerim gövdemdeki karayı
Ama içimdeki karayı...Asla!...
Var git kentlim var git yoluna
Kabullenmez bu adam bu vebali...

Biliyorum
Size sunulan çiçekler güzel değil gözlerinizde
Şairler sizi anlattılar
Yıkılmış evlerinizi sergilediler dizelerinde
Zeyno'lara,Elif'lere emek verdiler
Yazılar yazdılar uzun uzun
Bilinçlenin,tanıyın dünyayı diye
Boy boy gazeteler çıkardılar.
Kalın kalın kitaplar okunsun diye
Yüreği ışık olup gecelerde
Gözlerinden nur indirdiler.
Mutluluğun sırlarını
Örtbas edilen gerçeği
Bayrak gibi dalgalandırdılar...

Rezilce akşamları vurdum odamdaki yalnızlığımda
İlk adımlarla gidilir uzak düşmüş ak sabahlara
Kar altlarında
Can çekişmelerimi almışım gözönüne
Hesaplamışım mevzilere pusu kurmuş düşmanlarımı
Ve yüklenip inancımı
Çıkmışım yolculuğa sevgilim...

26.11.1984-4.Levent