Yarım Kalmış Akşamüstü Şiirleri-7

Ölmedim henüz
Yaşamaya devam ediyorum
Yürüyen kaptanım acının denizlerinde
Baktığın deryalardayım
Ben varım gördüğün maviliklerde
Kurtulamazsın benden
Yarattığın dünyalardayım...

Umutsuz günlerde aradığım
Yüzüme bakmayan insanlardan kaçıp
Yalnızlığımın zindanlarında
Kendi kendimi yargıladığım
İçimdeki binlerce açlığı giderecek
O büyük güç,O büyük kudret
Sen miydin?
Sen miydin Allah'ım?...

Çöl göçebelerindeyim şimdi
Çin kesiminde buğday ve arpa tarlalarında
Cılız bozkırlarda dut ağacı gölgesi arıyorum
Pamuk elyafımı gönderiyorum dünya ülkelerine.
Etiket altlarına not düşmüşüm sevdamı
Her göz okuyamaz,
Her yürek duyamaz hislerimi.
Ben bayrağını/Ben rengini değil,
Ben insan oluşunu,
Ben barış dolu yüreğini seviyorum.
Orta Asyalı kızım,
Bir parçası hayatımın
İlk çocuğum gibi tapıyorum sana...

Güneş bizden yana doğmaya gebe
Baharın güzelliği uzanacak gözlerimize
Usanmış acımızın senfonisini dinlemekten yıllar.
Kapılar açılacak/Devrilecek aramızdaki duvar
Haftaya geliyorum sevgillim
Oyalan şimdilik eski mektuplarımla
Sen ve ben:
Nihayet kavuşacak birbirine bu iki varlık
Sevincimiz yayılacak dünya çocuklarına
Erimeye başlayacak karanlık...