Yarım Şiir Yarım Ölüm Bir Mumya

cansız bir siluet
soğuk...
kaslarına işlemiş amansız
köprüaltı acıması yatıyor
ama gururu tarihe paket
donuk ...


bir şiirin ilk dizesinde sırtüstü yatar gibi
tek başına
ve manasız...
ama
yaşama inat kadar
kalabalık bir ölü...



çıkarmışlar tümden içindekileri
savurmuşlar atmışlar
siyah saçlının zaman tüneline
kapkara bir usare zırhlamışlar bedenine
önce kalbine batırmışlar geceyi
almışlar yoketmişler
yeşile maviye tüm söylencelerini
sonra gözlerinde ki sevmeyi...


yüz hatları kalın sahaf çukuru
nefes yok!
ama yaşıyor!
soğuk...



donuk
ama yaşar gibi şeffaf
tam
ama
bir şeylerin eksikliği vurmuş yüzüne
ölmüş
belli...


ama bakıyor
yaşıyor gibi
hani en çok gözlerden bilinirdi ölü ya!

şimdi
bir nefes üflesem sana dudaklarından aşk gibi
usulcacık bir kermit dokunuşu
uyanır mısın
bitirir misin o şiiri ölü!


hem bir şair
en çok
hiç yazmadıklarıyla ünlüdür ya!


söyle
sadece bir final öpücüğüne
uyanır mısın

mumya...






ToprağınSesi