Yarın...

Koşuşturmalarla geçiyor yaşam
Anlamsız yüzler giriyor çıkıyor hayatımıza
Savruluyoruz gün doğumundan batımına kadar
Geceyle buluştuğumuzda ancak
Görüyoruz yüreğimizi,
Ve soruyoruz
Bitmeyen arayışlarımızın adı ne...

Ne kadar kolay kanıyoruz,
Ne kadar kolay göze alıyoruz
Bizi tüketip, yok edecek kararları
Düşünmeden, korkmadan adımlıyoruz
Umutsuzluğa açılan yolları
İpimiz kendi elimizde
Biliyoruz aslında, darağacı karşımızda
Yine de sakınmadan devam ediyoruz
Anlık yaşadığımız zevklerin boğduğu, sahte dünyaya
İncitmek değil, incinmek var özünde
Aldatmak değil, aldanmak
Sonrasında yüzleşememek aynalarla
En can yakıcı olanda
Dibe vurmak
Yüceldiğimizi zannettiğimiz anda...

Ne zaman tükettik biz saf ve gerçek sevgiyi,
Ne zaman değişti, değer yargılarımız
Emekle büyütmek lazım dediğimiz sevdamız
Nasıl kaydı gitti, hoyrat ellerde
Kim değiştirdi duygularını insanların
Dünya mı kirlendi,
Kirlenen bizim doymayan aç beyinlerimiz mi?

Ah hayat
Ne varsa yaşayamadıklarımıza inat,
Gerçek duygu adına,
Çıkar birilerinin hapsettiği zindanlardan
Geri ver bize, sahte olmayan, yalansız hallerimizi
Sevdiklerimizin gözlerine bakalım yeniden tüm korkusuzluğumuzla.
Silelim ellerimizle acıya dair ne varsa...

Sussun istiyorum bir anda her şey
Yoruldu yüreğim etrafında ki aymazlıklarla
Kapatmak istiyorum kulaklarımı yalanlara
Bu gece uykuya dalıp,
Yarın...
Yarın...
Açıvereyim gözlerimi aydınlık bir sabaha...