Yasaklar Gölgesinde Aşk

Yasaklarda söylenen özgürlük türküsü misali,
Başlamıştı bir garip aşk öykümüz.
Ellerimiz kelepçeliydi,yüreğimizi hesapsız duygular sararken.
Gözlerinse en büyük militandı,devrim ateşini yakmaya.
Yeminler ettik özgürlük türküsünü söylemeye,
Adaklar adadık imkansız görünen zafere.
En büyük cesaretimizdi yaşamın tebessümü.
Vatanımızda,sınırlar ötesinde yaşattılar sevdamızı.
Tutsak duygulara inat,tek yürek tutunduk davamıza,
Zaman,sınır tanımadan...
Ele geçirilmiş,esir beyinler,körelmiş duygular,
Bir yığın kokuşmuş cesetten başka bir şey değildi.
Ölüler nasıl hükmedebilirdi ki solunan havaya,alınan nefese.
Ben korkusuzca hazırdım ölümlere gitmeye.
Davamız büyüktü,kayıplarda olacaktı,zaferde..
Yazık ki vermediler ölüm kararını aleyhime
Sevdamıza hüküm giydirdiler,yılmadım direndim..
Kimliğimizi gömüp vardık özgürlük yoluna
Güzel yarınların,zaferin kokusuydu bugün çekilen çileler..
Hapsedilmeye çalışılsada umutlar,
Çorak toprakta beslendik umutlarla.
Yasaklar gölgesinde nice tutsak yürekler
Her adımda aynı feryatlar..
Ölenin ağlayanı çok bulunur ama ya sevenin..
Yüreğiniz hiç mi sızlamaz esir sevdalara.
Siz hiç mi sevmediniz!
Sevdiniz,sevdiniz ama yasaklara,haksızlıklara boyun eğdiniz,
Yıllar sonra unuttunuz sevdanızı,
Bir hoyrat rüzgar gibi estiniz,kara bulut gibi çöktünüz sevda üzerine
Gökyüzüne özlem sevdadandır hiç bilmediniz.Öyle ya
Varlığımızın son tanığıydı göçmen kuşlar.
Sevinin ey güneşsiz insanlar,
Umuda yolculukta bu aşk bir şehit daha verdi.
Ne devrim ateşi kaldı,ne özgürlük türküsü
Yenilgimiz, zaferiniz değil!
Bizden sonraki sevenlere umut olsun.
Özgürlük türküsünün yarınlarda söylenmesi dileğiyle...