Yaşam

Beyaz bir sayfayla başladı yaşam denen karmaşa
Açtık gözlerimizi bebek masumiyetimizle dünyaya
Herşey bizimmiş gibi avuçlarımızı kapadık sımsıkı
Sonra yavaş yavaş büyümeye başladık

Çocuktuk ya herşey tozpembeydi
En büyük mutluluk oyundu bizim için
Gün doğarken bulurduk kendimizi sokklarda
Körebe,saklambaç yerden yüksek oynardık
Hayatın büyüdükçe zorlaşacağından habersizce

sonra gençlik geldi başa
Aşık olduk farketmeden
Yüreklerimiz pır pır attı
tozpembe hayaller kurduk
Tozları kaldı sonra bir tek elimizde

kısacası kimine erken güldü dünya
Kimine acı yüzünü gösterdi çokça
Sonuçta
Herşey bizim içindi ya acıda tatlıda olsa