Yaşam Kırıkları / Kırıntıları
Vakit, senden uzak
Aklım duygularımı törpülüyor
Penceremde bulanık bir hayatın öyküsü
Ellerim,
Zorlu bir hayatın izlerini taşıyor
Taş kaldırımlar,
ömrümle yaşıt ..
Belki ben biraz daha bunadım.
Göğsümde yitik bir aşkın kırığı,
Dilimde adının mırıltısı...
Ahir zaman haberli geliyor artık.
Kaçış yok.
Terk edilmiş hatıralar
Aklımda tüneller kazıyor
Biraz daha zorlarsa
Çözümsüz düşüncelerimin altında kalacak
Sonra
Ansızın yok olacak!
Duygularımın ahiretinde
Yalnızlıklara birer mezar,
Acı hatıralar
Zekamın kurbanı
Gömdüm sizi karanlığıma.
Bir bir hemde...
Evet!
Ben kazandım!
Ahirimin
çizgili gülümsemesi yüzümde
Mutluyum
ve
Son oyunumuzu oynuyoruz hayatla
Yüzümü dönüyorum
Gözlerimi kapatıyorum
Işığı karartıyorum
Asırlık çınar bir bir sayıyor
Bir,İki,Üç...
Önüm,Arkam
Sağım,Solum
Sobe,
Saklanmayan Ebe!
kırıklar, kırıntılar.. bizden eksilmez aslında her giden parça daha büyüğü ile yerini doldurur, böyle böyle büyürüz.
ve bir ömür ebe şairdir aslında, oyun şairin oyunu.
"herkes, kendi masalında körebe." (bu da benim bir şiirimden)
kutladım.
Aykut kardeşim güzel bir akış var, güzel bir şiir okudum tebrikler👍