Yaşam Perişan

Hayat negarip,bayat olmuş yaşam,
Doğruluk kalkmış,yerini almış ihtişam,
İnsanlık bir garip,büyük,küçük perişan,
Birbirlerinin ayıbını açmak için uğraşan.

Nedir bu?Diyet öder gibi anlamsızca yarış,
Nihayi sonuç değilmiki toprağa varış,
Hep ben ben diye kardeşlerdeki döğüş,
Büyüklerini seyreder minik gözlerdeki şaşkın bakış.


Bumudur?Bizden sonrakilere bırakış,
Bu günün küçükleri arada itiş kakış,
Geleceğe güvensiz,korkak olmazmı bakış,
Nasıl beklersin yarının büyüklerinden dürüst davranış?


Ortaya bir ganimet sanırsın konuş,
Ne koparırsan kâr misali kapış kapış,
Oturmuş alemde düşman seyre dalmış,
Garip Nesi,susmaz bilsede sonu ipe gidiş.


İnsanlık bir garip,ud,haya kalmamış,
Şeytan pusuda bekliyor küçük bir sarsılış,
Nasıl unutulur yaşadığımız acı geçmiş,
Açılsın kilitler,yüreklerde olsun sikeniş.


Hayatın kül rengine dönüşü yakıyor içimi,yarının büyükleri olan minikleri şimdi canlarını yakıp,gözlerini korkutmak,geleceğe korkuyla baktırtmak biz büyüklere yakışmayan davranışlar sergilenmekte.Canım genç körpe yürekleri aslında bizler öldürmekteyiz.Bir oturup düşünsek çok şeyleri alıp atmamız gerektiği konusunda hem fikir oluruz.Gençliğin heder olması yıkılması dahası tüketilmesi neyazık.Cevher yürekleri şididen yok etmek ne hazin.Bilinçsizce bu nadide yürekleri harcamak ne korkunç hata hemde dönülmez hata.Sonrasında vahlamak nafile olmazmı.?



Unutulan Şair Rual