Yaşama Dair
Ben hayata hep umutla baktım,
hesapsız- kitapsız sevdim bütün insanları..
Hiç küsmedim, her daim kendimle barışıktım
ve yaşamıma emeği, alınterini, sevgiyi kattım...
Upuzun yolculuklara çıktım,
uzun yollar, uzun mesafeler katettim hiç üşenmeden....
Tekrar tekrar başımı çevirip umutlara baktım
umutsuzluk ihtimalini düşünmeden.......
Yaşam; elimde tutkuyla tuttuğum bağlamam oldu benim
ve muhabbet ise türkülerim....
Durmadan coşkuyla çalıp söylerken,
adaletsizliğe, sefalete ve insanın insana zulmüne söverim....
bir insanın kendine barışık olmasında daha bir öte güzellik yoktur sanırım.
güzel şiirmiş saygımla.