Yaşama Direnci

zaman

keskin bir kılıç

hayatı kesiyor

korkudan titriyordum

hangi sakin gökyüzü vardı

orada saklanıyordum

yalnızdım ve

geçmek bilmez yıllarda

binlerce kez ölüyordum

yine kendim

büyütüyordum

karanlıkta çiçeğimi

güneş yüzü görmemiş

yüreğim

acılardan acılara düşüyordu

nasıl çarpıyordu

eziyordu karanlığı

umutlarım

bin kez doğuyordum

hiç kapanmıyordu

ihanet uçurumları

her şafak vakti

açtım gözlerimi

yeniden diriliş

çoğaltıyordu direncimi …