Yaşama Kırılmış Ömre Soyunuk

yitirmişliğin mateminde
uzaklar giyindik
ve
özlemler biriktirdik ellerimizde

şimdi

kendime göçebe bir ruhum
bakışlarım hazan
acı çekerken saksılarım
denizin salıncağına kurdum bizi
yokluğun
koca bir ömürde
sökülmüş şafaklara uzanan zaman


yağmurun sesinde kurumuyor
göğün yaraları
eskimiş gülüşlerimizi
sırtlarken rüzgar
ben hep sana kaldım da sevgili
bir ben
bir ben
bir ben
bana kalamadım işte

ayaza vurmuş kentin sokaklarına
düşürdüm yıldızları
hiç bir şey üşütmedi beni yokluğun kadar
gidişinin enkazında kalan olsam da

ölümün bir yalan

ay ışığında yıkanmış gecelere
ödünç verdim senli düşlerimi
küle dönmeyen ateşinde
ömrümün son demidir
kirpiklerime çekili hüznünün perdesi


yaşama kırılmış ömre soyunuk
anlardayım
bahar çiçekleri gözlerin
gül kesiği
yağmur çocukluğuma

artık
kimlik/siz/im sevgili...

09 Kasım 2013 78 şiiri var.
Yorumlar (27)
  • 3 yıl önce

    Şiirin başlığı bile başlıbaşına çarpıcı. İmgesel derinlik ona kezâ.

  • 4 yıl önce

    Sermin abla, Sermin abla! Bişi dicem.

  • 4 yıl önce

    Ümit Yaşar Oğuzcan havası var, Sermin Gür'ün şiirlerinde. Ama taklit değil. Kendi şiirsel sesini baskın kılabilmiş.

  • 6 yıl önce

    ay ışığında yıkanmış gecelere ödünç verdim senli düşlerimi küle dönmeyen ateşinde ömrümün son demidir kirpiklerime çekili hüznünün perdesi

    yaşama kırılmış ömre soyunuk anlardayım bahar çiçekleri gözlerin gül kesiği yağmur çocukluğuma

    artık kimlik/siz/im sevgili... muhteşem sonsuz saygılar kıymetli hocam

  • 7 yıl önce

    Bütün kırgınlıklarına rağmen yaşam güzeldir desek de bazen ömrün içinde çıplak kalır duygularımız..Yalnızlık verdiği hüzünle yaşama küskün eder kalbi... Şairin yürek sesini dizelerde konuşturan bir şiirdi kutlarım efendim...