Yaşama Sevinci

Sessizlik hakim her tarafa, 

Rüzgarın uğultusu, 

Ve içimdeki ses dışında. 

"Sence yaşamak güzel mi?"

Bu sorudan hep kaçmıştım. 

Çünkü cevap vermekten korkuyordum. 

Yine soruyor içimdeki ses :

"Sence yaşamak güzel mi ?"

Duruyorum, 

Gözlerimi kapatarak. 

Her şeyi düşünmeye başladım. 

Bu sefer kaçmıyacaktım. 

"Hayır "dedim , O na .

Dünya kötülükle dolu, 

İnsanlık yok olmuş, 

Eski huzur , 

Eski yaşam yoktu artık. 

Cevap vermiştim sonunda. 

Ama yine konuştu :

"Yanılıyorsun. " dedi, 

"Yaşamak her şeye rağmen güzel. "

Ve sustu.

Acaba doğru muydu? 

Yaşamak güzel miydi? 

"Evet yaşamak güzel. "

"Sadece pencereni değiştir. "

Bu onun son sözleriydi. 

Bir an için, 

Gülümsedim. 

Haklıydı. 

Dünyanın haline 

Diğer pencereden bakabilirdim. 

Gözlerimi açtım, 

Derin bir nefes aldım , 

Ve dışarıya çıktım. 

Doğa, gökyüzü, ağaçlar, kuşlar...

Bir de "Yaşama Sevinci. "

Demek ki pes etmemek gerekiyor. 

Çünkü yaşamak :

Her şeye rağmen güzel.