Yaşamak

yaşamak,
direnmek belki

belki vazgeçmek şafağın uçkuruna asılıp
öldürmek alın çatısından vurup mayıs'ı

gün sayıp
unutmak sonra
ezberlerini silip hayalin

oportünist tuzaklar kurmak ay ışığına
ve çalıp gecenin rengini
yudumlamak

hüzzam maskeleri düşürünce
kıçı kırık suratlardan
tükürmek geçmişin tüm küfürlerini savurup lodosa



yaşamak
gitmek belki
çirkefin tam ortasına salıp şehri

belki yağmurları bitirmek
arınıp dudakların çamurundan
son zerreyi saklayıp avuçlarına

gizli bir cennetin
göğüs çatalına saklanmak
ve düşürüp omuzlarında çerçöp ne varsa



solunmak
belki yaşamak
küçük bir nefes molasında

terleri soğuyunca iradenin
koşmak yeniden



yaşamak
koşmak belki
gölgelerine basmadan

ve
kirlenmeden yeniden
başka bir maviye sığınmak...


'' yaşamak,
direnmek belki, tüm gürültülere sağırlaşınca ''