Yaşamak

Hep birden düşmüşüz şu yeryüzüne

Boynumuz da urgan başımız çıplak

Yaşamak bir kundak için de uyku

Bir kefen beziyle yattığın toprak

Bende öyle sevdim öyle sevdim ki

Gelmedi aklıma birgün ölümün

Ne varsa sevdadan elimde kalan

Eriyip gittiler an be an gün , gün

El ele gezmiştik birgün kumsalda

Bizim için yandı o yalnız fener

Şimdi durgun deniz , o sessiz liman

Çakıl taşlarının sesini dinler

Hatırla bir çamın altındaydık biz

Bir dala sarılan yapraklar gibi

Yaşamak dünyanın vehminde kalsın

Varmısın ölelim topraklar gibi.

k.a.gazioğlu