Yaşamak

Yaşamak, bir yokuş tırmanmak olsa gerek
Kimi zaman da doyasıya ağlamak
Bazen de,
'Gel keyfim gel' diyerek, bir çınar dibine uzanmak
Tavşan kanı çayını yudumlarken bir türkü tutturmak...

Yaşamak, acı çekmek dostlarım
Belki de, olgunlaşmak uğruna yanıp tutuşmak
Bazen de,
Soprano bir kadın sesinde kaybolmak
Zehirlendikçe aşka saplanmak...

Yaşamak, nedir ki dostlarım?
Kim bilmiş ki, ben bileceğim...
Hem, acısını mı anlatayım size, yoksa tatlısını mı?
Bakın işte,
Alıcı kuşlarımı uçurmadan çöktü gece karanlığı
Bense, yetişemediğim ışığıma yanıyorum
Bendeki yaşamak bu işte,
Yetişemediğim ışığıma yanmak
Ve yandıkça, daha çok yanmak...