Yaşamak Beklemektir
Kusurlu bir coğrafyanın
Kayıp bir kasabasında doğmuş
Yanlış zamanın
Yalnız yolcusu olmuş
İnsanlar var bu dünyada
Benim gibi
Senin gibi
Her ne kadar
Kalabalıklar içinde yaşasa da
Her zaman yalnız olanlardır onlar
İstikameti istemsizce kalbine
Züğürt bahtı eti gibi alnına mıhlanmış
Arınma hamamının tasından ruhuna tuz basılmış
Gönül yaralarına değen kör ateşte kıvranan
Yoksunlukları varlara yol olmuş insanlar
Bizim gibi
Sizin gibi
Ki yaşamak zorundasındır
Ve sadece yaşarsın işte
Hepsi bu kadardır
Hem
Belki
Ay ışığı da sudan korkuyordur ama
Eli mecburdur denizin dalgalarında yıkanmaya
Bunun gibi bir şeydir yaşamak aslında
Sen istesen de istemesen de
Doğdun ve yaşayacaksın
ve ayakta duracaksın
Tırnaklarının arasına sıkışan sabrınca
Gerçi bahanesi hazırdır hayatın
Güzel olan her şey çabuk biter
Tadını çıkartmayı bileceksin der daima
Oysa
Neyi
Ne kadar yaşamış ki hayat
Senin özlemlerini
Bazı şeylerin tadına doyulamadığını nasıl bilsin
Bilmez muhterem bilmez
Ne sen onu
Ne o seni
O sana çelme atar
Tekrar tekrar
Gün geçtikçe
Bir ayakta durmayı
Bir de beklemeyi
Öğrenirsin yaşlandıkça
Doğarsın
Yürümeni
Koşmanı
Konuşmanı
Yemeğini kendin yemeni
Çişini kendin yapmanı
Okula gitmeni
Delikanlı olmanı
Üniversite okumanı beklerler
Ki benim gibi çoktur üniversite yüzü görmeyen
Bu yüzden utançla yüzüne bakılan
Ama yine de başarması beklenen
Sonra
Askere gitmeni
İşe girmeni
Para kazanmanı
Evlenmeni
Çoluk çocuğa karışmanı
Vatana millete hayırlı olmanı
Vergi vermeni
İtaat etmeni beklerler senden dostum
Hem de utanmadan
Esas ilginç olan
Zamanla sen de onlara benzersin
Sen de senden bekleyenlerin safına yerleşirsin sonra
Ama çok şey beklemezsin
Sen de
Sevmek
Sevilmek beklersin
Hayatına giren her kadından
Tarihine eşlik edip
Görevini şanıyla yerine getirmiş
Göçüp giden anan gibi
Şefkat gösterilmesini beklersin
İlgi beklersin
Ben gibi
Kimi zaman
Etrafındakilerin senin de insan olduğunu
Anlaşılmak istediğini
Duyguların
Arzuların
Hayallerin olduğunu görmesini beklersin
Ama çok beklersin
Çoğu zaman pes edersin
Ama umut işte
Yine de beklemeye devam edersin
Bir dönem aşkı beklerken
Sonra aşık olursun
Sonra yine
Sonra yine
Sonra
Aşkının sana gelmesini beklersin
Ki mesafeler vardır arada
Aşılması zor mesafeler
Can atsan da aşamazsın
Ortada bir yerde buluşalım dersin
Ama hayat işte bu
Çalışması
Didinmesi
Sıkışması
Ikınması
Boku
Püsürü
Hayat işte
Herkese pek şans tanımıyor ki gidesin
Elin mecbur sadece beklersin
Çünkü sen istesen de gidemezsin
O istese de gelemez
Dedim ya hayat işte bu
Çoğu zaman
Güzel günler yaşamanın coşkusuyla
İşte hayat budur dostum hayat budur bile diyemezsin
Ancak beklersin
Beklerken
Kimi zaman hayal kurar
Kimi zaman isyan eder
Yeter
Ne olacaksa olsun artık dersin
Ve böylece
İçindeki cehennem çukurundan gelen çığlıklar eşliğinde
Bekleyerek yaşar gidersin
Bir de
Öldüğünde
İyi adamdı rahmetli desinler diye beklersin
Çünkü
Yaşamak beklemektir dostum
Beklemektir
Yaşamak
Yalnızlık dediğimiz şey acıyı nasıl da arttırıyor değil mi.. Kimine göre kutsal bir olgu, kimine göre kahırlı bir u'mutsuzluğun başkentidir beklemek..
Acıyla cilalanmış zemin. Şehirler dargın .. İstasyonlar soğuk ve karanlık.. Kaldırımlar boş .. Meydanlar hıncahınç sessiz Her şey yoklukla sınanıyor sanki.
Seslenişler mübarek.. Serzenişler âvâre
Ama inanç ve umut Hâlâ diri ve hâlâ ayakta.. .....
Şiirdeki sadelik, ahenk ve duygu, Özgünlüğü ve estetiksel yapısı hitap gücüne güç katan niteliklerden. .....
Sanki dünyaya beklemek için gelmiş insanlar.. Kader dediğimiz şey beklemek üzerine örülmüş sanki.
Terkedilmek, anlaşılamamak, ayrı düşmek, özlemek ve beklemek..
Herkesin beklentisi farklı oluyor elbette.. Kimi bir mucize bekler.Kimi sevdiğini, kimi şatafattan, gürültüden, patırtıdan uzak sade bir yaşam bekler, kimi hasta yatağında şifasını, kimi mutsuzluguna bir umut ışığı, kimi ölümünü bekler, ki çilesi ağrısı ve derdi son bulsun.
Hayat işte.. Lütfunu da kahrını da bir arada sunan gerekçeler zinciri.
Baklemek, hayatın karekökü.. Kimi sonsuzluğunu tadacak kimi belirsizliğini..kimi de çıkmaz bir sokakta karmaşıklığını..
Eyvallah Erkan kardeşim.
Tebriklerim ve Saygı ile.
Merhaba sevgili Uğur Bey kardeşim, Yaşam adına, ezilenler adına yazılanlara has özgün bir şiir daha okudum coşkulu gönül sesinizden. Oğulları hiç sevmedim lakin baba Altan'ı çok sevdim . Usta "enseyi karatmayalım." derdi. Şairler acıları yazsa bile yinede aydınlık muştularlar... Lakin güldüğüm de oldu şiirinizin ortalarında. İyi ki, varsın. İnsan kalbinin soylu güzelliğinle binler yaşa. Emeğe ve sanata saygı ve selamlarımla esen kal.
Ezilenlerin yok sayılanların hayat hikayesi ben sen ezilenlerin san ki beni anlatmış Bu şiir ben gibi nicelerini dünya iki gurup dur ezenler ezilenler adam sayılanlar Sayılmayanlar kısacası muhteşemdi Uğur abim gönülden tebrik ederim saygılar
Nazım Hikmet'in de dediği gibi; Yaşamak şakaya gelmez, büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın bir sincap gibi meselâ, yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden, yani, bütün işin gücün yaşamak olacak....
Yaşamak adına ne varsa 'hep birlikte' üzülmek adına ne varsa 'hep birlikte'. Satırlar değil miydi bizi ayakta tutan?
Hepte öyle olsun! yazdıkça ''yaşama sevincimiz'' artsın. Aslında sen o kadar güzel özetlemişsin ki yaşamayı; '' Ay ışığı da sudan korkuyordur ama, Eli mecburdur denizin dalgalarında yıkanmaya; Bunun gibi bir şeydir yaşamak aslında'' ... Nazım Hikmet'in ; ''Yaşama Dair'' şiirini hatırlattın bana dost. Ama senin de dediğin gibi hep bir bekleme içerisindeyiz, öldüğünde bile ''iyiydi rahmetli'' lafını beklemek için uğraşıyoruz hayat boyu; ki o yüzden salıncaklar sadece çocuklara ait olarak anılıyor. Bizde kalıplaşmışlığın dışına çıktığın zaman ''daha büyümemiş'' damgasını yiyorsun. Hep bekliyoruz; kimse görmeden salıncaklara dokunmayı, bir elma şekerini dişleri patlatana kadar ısırmayı... Ben; ''Beklenen güzeldir'' Beklemeye değiyorsa eğer diyerek, güzel şiirine gölge olmadan satırlarımı noktalıyorum... İyi ki şiir var; İyi ki sen yazıyorsun... Eksik olma,var ol. Sağlıcakla kal emi... Kucak dolusu sevgilerimle...
Dedi şair , fani liğin özetiydi şiir kutluyorum kaleminizi efendim
Esenlikler diliyorum