Yaşamak mı Üstü Nerede Kaldı

Endişeliyim şimdi ölürsem

Burada

Oturduğum yerde ölürsem

Namazsız abdestsiz

Hesabını nasıl vereceğim

Öyle galiz öyle çirkin öyle azgın ki nefsim

Arzuladığım, düşündüğüm şeyler

Oluşmamış çocuklarımı tuvalette bıraktım

İşte lanetlendim


Günahlarım var şimdi sırtımda bir yük gibi

Öyle pis öyle büyük ki

Beni affedecek olan şey ne kadar merhametli ve güzel

Hala hayatta olduğum için şansım var demek

Bana

Aklımı başıma getirecek bir şey gerek

Kılmadığım vakitlerim beni affetsin

Allah ki bizi bırakmayacak ama

Hepimiz cehenneme gideceğiz


Bunu bilmek gerek

Yaşamak değildir bizdeki

Karnımızda dolmayacak bir boşluk var

Taş bağlamışken peygamber

Boynumuzda kim bilir kimlerin ahı var

Yaşamak mı dersin

Çocuk seslerinde değil

Paranın nabzı nerede atıyorsa orada yaşamak var


Oysa vagona verirdik sırtımızı otururduk çimenlerde

Öğrenememişim meğer yaşamayı

Neden herkesin zıttına gider bakışlarım

Her şey bir anda büyüdü gitti

Ben çocuk kaldım

Belki zoruna gidişim bu yüzden


Değil mi ki o beni çok seven dünya

Gövdemi katlanılabilir ve dayanıklı kılan şey

Ne kadardı kirlenmedik oysa

Yaşamak mı dersin

Neresinden bakarsan bak kancıktır dünya

Kahpelik sıçratıp durur üzerimize


Yaşamak vardır elbet ama çocuklar için

Sizin işiniz aşkla

Parayla kadınla

Bende

Bütün çocukları sevecek bir yürek var


Çocuklar

Çocuklar

Yorgunluğuma değen şeylerin başında cıvıldar


Ömer Altıntaş

17 Haziran 2021 127 şiiri var.
Beğenenler (2)
Yorumlar (2)
  • 2 yıl önce

    Yaşamak vardır elbet ama çocuklar için

    Sizin işiniz aşkla

    Parayla kadınla

    Bende

    Bütün çocukları sevecek bir yürek var

    Emeğinize ve Yüreğinize sağlık gerçekten yaşamın boyutunu bu mısrayla çizmişsiniz başarılarınızın devamını dilerim.