Yaşamak Ne Zormuş

Hava karanlık,
Gökyüzü bulutluydu,
Hava hüzünlü gibiydi.
Yürüyordum uzun yolda,
Yağmura yakalandım,aniden
Damlalar çiselerken yüzüme,
Kirpiklerden inen yaşlarla,
Yağmura yenik düştüm.
Bir hüzün düştü yüreğime,
Yalnızlığımı anlayıp,
Sensizliği yaşadım.

Etraf sessizdi,
Yağmur durmaksızın iniyordu.
Hava yürüdükçe kararıyor,
Adımlarım hızlanıyordu.
Ne kadar hızlı yürümek istesem,
Yol uzuyor,
Adımlar yavaşlıyordu.
Sessizlikler içinde,
Sesin çınlıyordu kulağımda,
Ama sen yoktun!
Bir hüzün düştü yüreğime
Yalnızlığımı anlayıp,
Sensizliği yaşadım.

Nihayet dolmuş geldi bindim,
Eve gidiyordum
Araba tıklım tıklım,
Binen binene,
İnen ineneydi.
Adım atacak yer yok,
Araba çok havasızdı,
Üstelik sesler kulağı tırmalıyordu.
Yağmurdan kaçarken,
Doluya tutularak,
Yaşamanın ne zor olduğunu anladım.