Yaşamaya Ahvalim Yok

Gönlümün dağında hür olup gezsem de
Gayrı yaşamaya, ahvalim yok benim
Gönlümün denizinden inciler dizsem de
Gayri yaşamaya ahvalim yok benim

Hüzün kar geceler, neyzende kadehler
Yüreğime doldu, bitmeyen eyvahlar
Uykusuz kaldığım, o yorgun sabahlar
Gayri yaşamaya ahvalim yok benim

Nida eylesem de, özümde olanı
Nida eylesem de gözümde kalanı
Nida eylesem de dertlere salanı
Gayri yaşamaya ahvalim yok benim

Nadan olan sazım, cümleye çalınır
Gözümden aşağı, düşenler alınır
Makber havasında, ömürler salınır
Gayri yaşamaya ahvalim yok benim