Yaşamın Arka Penceresi

ah!
eskiler canlandı yine gözümde
eski günleri özledim
şiir bugün bitmez

çocukluğumda oturup annemin dizine
kömür saçlarımı ördürürdüm
bez bebeğime sarılıp,ninnilerle uyurdum
güneşin ilk girdiği sabah vakitlerinde
açılmadan henüz camın perdesi ilk saklambaçımı oynardım
taşan bereketli sofrasında
sobada mis gibi kızarmış ekmeğe,çilek reçelini bulayıp
kahvaltımı yapardım

akşam babam işten geleceği vakit
yaptığı yemeklerin kokusu
bir kaç sokak öteden kokardı
annem yemek telaşındayken
250 gramdan yaptığı bir çok çeşit yemekten
kıymayla soğanı kavurduğu,karnı yarığın içini
ekmek arasına doldurup
babam gelmeden karnımı doyurduğum için annem beni hep kovalardı

gece yatmadan
babamdan önce annemin yatağına girip
yorganı yüzüme çekip,
babamla annem yüzümü açtığında uyuma numarasıyla
onları bir güzel kandırırdım
mecbur kalırlardı aralarında uyutmaya
arada sıkıştığım için hep üstümü açardım
annem başlardı üstümü örtüp,ayaklarıma vurmaya

kış sabahları,annem sobayı yakmadan asla uyunmazdım
hala üşüdüğümde sanki annem sobayı yakacakmış gibi beklerim
oysa unuttum mu ne?
bende bir anneyim.
ben kombiyi açıyorum ev ısınıyor
artık annelik daha kolay..

nerde hoş komşu muhabetteri
akşam radyosunda,arkası yarınlar
şimdi bir kara kutu
içinde insanlar konuşuyorlar,bizim konuşmamıza gerek yok
muhabbeti unuttuk sayesinde

ah!annem
ev tozlanmasın diye çalı süpürgesini ıslatıp
saatlerce süpürdüğünde
kazanlar dolusu su kaynatıp elinde saatlerce kirlileri yıkadığında
ne çok yoruluyordun kim bilir?
şimdi öylemi ya
artık saatlerce zaman harcamak yok
sevdiklerimize daha çok zaman ayırmak için
her tür kolaylık sağlanmış biz kadınlara
çamaşır makinesi ve bulaşık makinesiyle her iş tamam
sinemaya,tiyatroya gidecek zaman kalıyor
lakin dinlenirken içtiğimiz kahveyi,paylaşacak dostlar azaldı

şimdi yaşamın arka penceresinden
bıraktığım değerleri g/özlüyorum
o pencerenin ardında birbirine bağlı bir aile
sıcak bir yuva kaldı
bu yüzden işte,her şeyin tadı,damağımda kaldı..