Yaşamın Kıyısında

Yıllar oldu ben değişmedim
Aylar geçti kader çizgimden ben bilmedim
Her günün içinde eridim bittim
Ben kendimi hiç affetmedim

Yıllar gelir geçer dediler
Ben bunu kabullenmedim
Üzüldüm isyan ettim
Yok yere kendimi rezil ettim

Neydi beni bu hale getiren
Neydi yalnız kalmama sebep
Neydi bu öfkenin ardında dikilen
Ve kimdi her doğan güne küfür eden

Hepsinin perde arkasında ben
Yaşarken ölmek nedir bilen ben
Hayatın tam ortasında kayıp giderken
Kim tutar artık ellerimden

Ben yine garip ben yine hüzün dolu
Geçer mi karşıdan karşıya fırtınaya yakalanmadan ada vapuru
Ben ki yine bir hüzün penceresinden göz yaşı dökerken
Bir martı belki de bir deniz kuşu anlar mı halimden


Yıllar seneler böyle giderken
Keşki benden bir şeyler çalmasalardı
Kader ufkum böyle daralmışken
Ben kendimi yaralamadan yaşamayı becerebilseydim keşke

Şimdi kendimi en uzak sahillere atsam da
Artık kendimden bir umudum kalmasa da
Yarınlar olsa da hoş olmasa da
Kaç günlük ömrüm kalmış ki yaşamın kıyısında