Yaşar mıydım Ölümü Düşünerek Hayatın Yirmisinde
Yıllar sonra geldim hüzün kokan bu şehre
Bana mezar olan benden hep bir şeyler çalsa da kıyamadım gene
İçimdeki hasreti körükledim yangınları yaktım mahşer yerinde
Düşlerimi sahillere umutlarımı cennete yarım kalan hayatımı sana bağışladım sessizce
Önce seni sonra kendimi düşündüm
Umutsuzluk diz boyu oldu çaresizlik hüküm sürdü gönlümde
Neden bendim yenilen neden ben eksildim hayatın içinden
Kendimi martılarla bir tuttum ama yine de özgür değildim ben
Şimdi uzaktan bakıyorum geçmişime
Bir perde çektim hayatımın orta yerine
Yaralarımı sardım seninle aşkı tanıdım enkazların içinde
Tek düşündüğüm yine olsa yine yaşar mıydım ölümü düşünerek hayatın yirmisinde
Benim cevapım kendi içimde saklı kişisel iç dünyamda ki olaylara farklı bir bakış açısı ile size anlatmak ve yaşatmak istedim bunları gözünüzde bir nebze canlardırabildiysem ne mutlu bana
hüzünlü bir iç ses
finalde anlamlı bir soru,
ve bende Memete katılıyorum bu hususta
kutlarım dost yürek başarıların daim olsun 👍
//Tek düşündüğüm yine olsa yine yaşar mıydım ölümü düşünerek hayatın yirmisinde //
Şiir güzel ben finaldeki soruya takıldım. çok düşündüm sonunda buldum kendi çıkışımı kendimce o zamanın tecrübeleri ile yine yapardık yapacaklarımızı dedim herhalde.
sevgi ve saygılarımla şair.