Yaşarken Ölmektir Ayrılık

sevdayı yazar kalemim yaşarken yürekte
hüznü aramaz kalbim seni görünce
akmaz gözyaşlarım aşkı bulunca
rüyalarıma almam kimseyi sevmeyince
tutkulu olurum yürekten
şarkı olurum sevgilinin dilinde
bitmeyecek son senfoni gibi
hoş nağmeler fısıldarım kulaklara
bitmez tükenmez bir sevda var yüreğimde
bir ışık görsem gözlerinde bana bakan
kollarımla sararım asla bırakmam
yeter ki sen ol mısralarda hep sana yazsın kalemim
senin adını duyursam herkese bağırsam dağlara taşlara
seni sevdiğimi şahit olsun bütün kuşlar
mutluluk dolsun yüreğimde sevdaya dair
ben bunu hak ettim ama sen kabul etmedin
bırakıp terk edip ellere gittin
mutlu musun şimdi yabancı kollarda
ben bir kez ölürüm ama sen her gün
elveda demeyeceğim asla hayata