Yasin Nefesinde

Konuşurken dikkat et, sen gidince söz kalır
İnsan insandır amma, manasında öz kalır

Bir mekâna girerken, evvela bir selam ver
Muhabbet güllerini; yavaş, yavaş topla der

İnsanı insan yapan, edeb ile hayâdır
İnsana duruş katan özündeki mayadır

Eğri ile doğruyu, elbet bir tutamazsın
Yalanı söyleyip de doğruyu yutamazsın

Aslına baka baka, aslından kaçamazsın
Değilsen eğer ferhat, dağları aşamazsın

Bütün yolların doğrusu menzile giden yoldur
Şu ölümdü dünyada, kendini bilen kuldur

Arıyorsan gerçeği, yürek özünde ara
Allah de sana yeter, düşünme kara kara

Tefekkür eyle her an, gönül gözün açılsın
Şükür ile sabır et, sana nurlar saçılsın

Dünya fani bir durak, ezanların sesinde
Elveda diyeceksin, bir Yasin nefesinde