Yaşıyorum

Yüreğime önce ekip sonra koparttığın papatyalarımla
Sevdalardan yapıp içine sevgi billurları doldurduğun
Sonrada ayrılığınla yokluğunla yıktığın
Sırça köşkümde bekliyorum
Topluyorum yüreğimdeki cam kırıklarını
Bir gün yine gülümseyeceğim biliyorum
Ama bugün ağlama günüm
Buda geçer elbet
Nasıl ne zaman kimbilir
Bir zamanlar içime doğarcasına
Hissettiğim güneş işiği
Şimdi alelade doğuyor günüme
Buz kesen kalbimi ısıtmadan
Düşünüyorumda hayat ta geçmeyen acı
Dinmeyen sızı , kapanmayan yara yok
Sadece zaman gerekli
Her acının büyüklüğüne göre değişen zaman
Bana da gereken bu
Nefes almak için bin bir sebebim olacak yine
Gülmek için nedenlerim olacak
Sabah olduğunda akşamı
Akşam olduğunda sabahı beklemek
Amaçsız bir güne uyanmak beni üzüyor
Bir amacım bir yaşama sebebim olmalı
Yeniden eskisi gibi içten kahkahalar atmalıyım
Tekrar eskisi gibi gülmeli gözlerimin içi
Yine sabaha gülümseyerek açmalıyım gözlerimi
Biliyorum ki ancak bunlar mutlu eder beni
Şimdi canım yanıyor ama geçecek geçmeli
Bir gün dinecek acım
Şimdilik sadece o günü bekliyorum