Yaşıyorum

Aynaya baktım.
Yaşıyordum.
Evet, zamansız geldiğimi hissediyordum.
Usulca doğurmamıştı beni annem.
Çığlıklar, sancılar eşliğinde
Hiç sevemeyeceğim bozuk mutluklara içiten bir ağlamayla
Evet, ağlayarak selam vermişim.
Üstümde taşıyamadığım bir kıyafet
Ve tam orta yerinde göğsümün
Titrek bir alev
Evet, alev
Büyüyecekti benimle bunu biliyordum.
Kimse çiçek uzatmayacaktı
Kimsenin çiçek uzatmaya vakti olmayacaktı
Ve ben titrek alevimle büyüyordum.

Yaşıyordum.
Hiç sevemeyeceğim bir hengâmenin ortasında kalarak,
Kâh dizlerim kanayarak büyüyordum
Bir şeyler bir yerlerim uzamaya etlenmeye başlamıştı
Çürüyeceğini bile bile
Belki bir yaz sonu biteceğini bilerek.
Sonra kavramlar sokuldu beynime
Doğru yaşamın anahtar kelimeleri
Ve ben hiç sevemeyeceğim bir zamanın
Doğru yaşantısına hazırlanıyordum.
Babam din olgusunu hikâyelerle nakşediyordu
Bozuk rayların üstüne
Sorular sormaya başlamışım
Yerleşemediğim soluk düzene alıştırılıyordum.
Sonra gökyüzü çarptı gözlerime
Evet, çarptı ağlayarak
Ben yaşıyordum.