Yaşlanmak
kalemimle kamçılanıyor ruhum,
istemiyor hiçbir nutku
ten hüzne alışmışken,
huzur öteleniyor uzaklara...
aşkın başı yok
sevdanın kolları...
kırbaç vurdukça ruhuma hayat,
kıvranırken acı acımda,
eskiden canımı yakan sözler,
güldürüyor.
yaşlanmak bu olsa gerek.
kalemimle zindanımda,
sesler frezya duvarımda,
hırpani okşayışı var sözlerin,
kırlangıç kanadında mahşeri bekliyor.
yamaçlarımdan akarken sevdalar...
ve
derin izler bırakır her bahar...
sevgiler yaratmalıyım...
sevgilere sığınmalıyım...
sevgilerde kendimi bulmalıyım...
"derin izler bırakır her bahar... sevgiler yaratmalıyım... sevgilere sığınmalıyım... sevgilerde kendimi bulmalıyım..." Kayıp şehrin insanı gibi yorumlamışınız efendim bırakın hazineler bulsun sizi.. kaleminizin izindeyim...
buraya kadar harika giden şiir yaşlanmış olgunluğundaydı sonra yşne çocuksu hale geliyor burayı gözedn geçirirseniz nefis olacak...
saygılarımla hocam.
dumanımla...
kalemimle zindanımda,
sesler frezya duvarımda,
hırpani okşayışı var sözlerin,
kırlangıç kanadında mahşeri bekliyor.
yamaçlarımdan akarken sevdalar...
ve
derin izler bırakır her bahar...
sevgiler yaratmalıyım...
sevgilere sığınmalıyım...
sevgilerde kendimi bulmalıyım...