Yastığıma Düşenler

Yastığa düşürdüğüm
İki kan damlasıydı

Öylesine huzur doluydun ki
Başımı göğsüne yasladığımda
Alıp götürdüğün
Bilmediğim diyarlardı
Ve gösterdiğin
Başka bir gökyüzdü
Yabancısı olduğum bir göğün altında
Düşlere dalmışken ve yıldızları sayarken
Kokunu adlandırmak istedim
Büyüsüne kapıldığım ve kendimi alamadığım
Kokunu bilmekti amacım
İşte bu yüzden
Öylesine çektim ki seni
Burun deliklerime
Tüm ciğerlerim senle doldu
Ama değildi ki kokladığım
Ne karanfil ne de akasya
Belli ki naftalinde yenik düşmüştü sana
El sürememiş adlandıramadığıma

En yakınımdın
Uyku saatlerimde başımı okşayan

Bebekken gözyaşlarımla ıslattığım
Her sus denildiğinde
Susmamak yeminleriyle
kulaklarını çınlattığım yastığım
Sen bilirsin beni
Yer yer mızmızlandım
Ama çabaladım
Kimi zaman bir oyuncak içindi
Kimi zaman ise sıcak bir kucaktı isteğim
Şahidim sensin
Ne bir gece susturabildi karanlığın sopasıyla
Ne de tokadın acı tadı
Hep ben oldum
Dilime mührü vuran ve kıran

Büyüdüm
Aldılar seni boynumun altından

Tanıktı sen olmayan bir yastık
Yazmak istediğim imgelerin düğümlenişine
Mısralarıma yapmış olduğum sansürlere ve
Kimi doğrularımı dillendiremeyip
Onların yosun tutuşuna
Yüreğimin en kuytu köşelerinde

Düşünülünce
Cesurun korkaktan ayrıldığı ince çizgi
Boşadır pişmanlıkların en içteni bile

Utandım ve tiksindim
Zamanın getirdiği korkaklığımdan
Bebekken düşürdüğüm cesur gözyaşları
Şimdilerde korkak iki kan damlası olarak aktı
Yastığımın sol köşesine