Yazamadığım Şiir

Öpüşlerimiz ortasında birleşirken nefeslerimiz
İçimiz titrerdi.
Aynı bedenin birbirini solumasıyla başlardı her şey
Nerde biterdi ki?
Ruhlarımız iç içe geçerken,
İndirirdi ayrılık yelkenlerini.

Bilirdin;
Sen benim eşim, doyamadığım,
Ben senin ümidin, diğer adın.
Alnımıza yazılmadıkça ölüm,
Sürecektik sefasını dünyanın.

Ayrılık nedir, bildiğimi sanırdım
Oysa tek bildiğim; uzaklıklarmış
Böyleymiş demek ayrılık acısı
Ne çabuk sinermiş yüreğine insanın

'Ayrılmak yok' demiştin bana
'Bırakmam seni yaşadıkça'
'Seni hiç sevmedim' dediğimde hatta en çok o zaman
İnanma bana.

Bedenimi hangi musallada unuttun bir bilsem
Giderken bakışıma saklanmış bir çığlık görürsen
Dönme sakın arkana
Bırak
Öksüz kalsın sen sustuğunda

Bir adım kalsın sende
Canına yazılmıştı ya hani
Peki.
sevdiğim unut beni
Bizi unutma...