Yazarsa Gider

Dostun bağında açar sevgi gülleri
Gönülden gönül-e uzar da gider
Dar etme kendine dertle yolları
Bir hasret bir ölüm yazarda gider

Âlem içinde bir sırdır bu dünya
Ömür zaten hayal meyal bir rüya
İnsanoğlu meczup dalmış uykuya
Bir iyi bir kötü azarda gider

Görünür geceden ayın ışığı
Uyutmaz seveni gönül aşığı
Dolsada petekten balla kaşığı
Bir sabır bir dua nazar da gider

Gafil gezme gönül nefsine beyan
Olmasın ayağın yokuşta kayan
Ben ben oldum deme benlikten uyan
Bir kibir insanı bozarda gider.