Yazdığım En Iyi Şiir

Kırık Haramiler

Çınlıyor, çok çınlıyor-
sol kulağım.
Biri beni kötü anıyor.
Acaba yine mi birinin uykusu kaçtı!

Patronumun bana verdiği işi yapmalıyım:
Badem içi dolu büyük paketten birçok küçük paket çıkarıp
daha emperyal olmalıyım
derken tam Sir Winston yanına çağırdı
yak beni, yak beni dedi.
Yaktım, derken
kese kağıdı-
yaz beni, yaz beni dedi.
Sol kulağım öylesine sert çınladı ki,
şiir kese kağıdına yazılacak kadar
aceleye geldi.

Kötü anılmak istemem
ama din,
sen;
İnsanları birbirine düşürecek kadar
güçlü değilsin.
Muhammet, bana anlatıldığı kadarıyla,
sende böyle olsun istemeyecek biriymişsin.

Bunu şöyle açıklayabilirim:
ama dur!
Önce ikinci kese kağıdına geçmeliyim
çünkü kağıdın arkasına yazılmaz!
çünkü arkamızda asırlardır gelen yazılar var!
Mesela 'alın' yazısı?
Mesela 'verin' yazısı.

Ön taraf dolu!

Sabah uyandın, elini yüzünü yıkadın
ve kız arkadaşından tatlı bir 'günaydın' aldın
bekar(!) evli.
Elinden, yüzünden olanca kirini akıttın!
İş-güç-uğraş derken gece oldu-
evine ve sıcak yatağına kavuştun,
seviştin, you did sex and uyudun.
Din!
Unutuldun...

Sakarya masum ve saf çocuğuyken Anadolu'nun
şimdi içi 'hin' kaynıyor.
Üstad divane Fazıl da aramızda olmadığına göre,
geriye yalnızca hıyanet kalıyor(muş)!-
sana göre din!
Sen zannedildiği gibi,
bu asra uygun değilsin.

İnanç;
iyiliktir, doğruluktur, vicdandır.
İnananın inandığına saygı duyması
ve gereklerini yapmasıdır.
Dini 'Allah'a tap' derken
paraya tapmamaktır.
İnanç sağlam olmaktır, sağlam olmalıdır.
Neye inandığının önemi yok insanın,
Yalnızca inancı sağlam insan isyan etmez
bu bilinci yerleştirip, bununla yaşamaktır.
Yaşadığı kadarıyla inanç;
Karşılıklı saygı duymaktır!

Asmak-kesmek-kelle uçurmak,
İmansız insandan dünyayı korumak
Kırık Haramiler...
Kırık Haramiler...
Hey...