Yazık En Çok Bana Biraz da Size

neredesiniz ?

yanımdakiler
gücüme sığınanlar
beraber dövüştüğüm
omuzumda ağlayanlar
omuzunda ağladıklarım

size söylüyorum
kadeh tokuşturduklarım
yağmurda seviştiğim insanlar nerde
yağmurda benimle sevişenler ?

ne çabuk unuttunuz
oysaki bendim o
sizi daha tanımadığım halde
gözyaşınızı kahkaya çevirerek hayatınıza giren

aynı beşikte yattığım insanlar nerde
aynı sırayı paylaştığım
sırf o ceza almasın diye
kendimi öne attığım dostlar nerde
ben değilmiydim sizin kavgalarınızda en önde duran
gecenin bir yarısı gözünüzden yaş geldi diye
can havliyle evden çıkan
veyahut sabahın bir köründe yanınızda olan

ben değilmiydim ey dost
ne çabuk unuttun

gözüme ağrılar girene kadar okumuştum mezar taşlarını
sevgilinin adını bulabilmek için
gözünden akan ateşi
ben dindirmemişmiydim

peki ya siz

aşık olduklarım
bana aşık olanlar

ne çabuk unuttunuz
en kötü yönlerinizi kabullenmemişmiydim
bir günahı affeder gibi susmamışmıydım gözlerinize
öyle veya böyle mutlu değilmiydiniz
gülerken gözünüzden yaş gelmedimi
sevişirken çığlıklar atmadınızmı

dudaklarımı kanatan
siz değilmiydiniz

düşmanlarım bile yok artık

şimdi sadece annem tutuyor ellerimi
dünyadaki tek çocuk benmişcesine.