Yazıklar Olsun Bana

Uyanması zor bir uykudaydım
Vuruldum, gördüğüm düşlerimde
Kan-revan içinde düşüncelerim


Aklımın hınca hınç öfkeli sözler
Ve intikam yeminleriyle doldurulduğu
Bir sürecin içinden sağlam geçmenin
Zorluğunu yaşarken cebir ile
İnanmadığım çok belliydi -içimde yabancılık-
Çekerek baş salladığım
Alkışladığım, karanlık gözler eşliğinde
Edilen sözler duydum kin, nefret kusan


Aklım hiç de kolayca çeldirilemeyeceğini
Anlayanların gözcüleriyle karanlıkların
Adım adım izlendiğimi fark edince
Bana yar olduğu çoğu zamanlarda
Kabul etmekte zorlanarak hatalar yapınca
Geceler pişmanlıkla kaçan uykularımın
Arkasında ne çok üzüldüğümün
Romanını yazdım mumlardan yayılan
Cılız ışıklarda kerpiçten evimizin
Rutubetli zemininde kamış hasırların
Üzerinde yere uzanıp
-Ciğerlerime dokunuyordu rutubet-


Geceler parlaklığı hiç sönmeyen yıldızların
Yanıp sönmelerini seyrederken kırık
Camdan, içeri dolan, üşütüp, ürperten rüzgârın
Titretmesiyle kendimi duvarın en diplerine
Köşelere attığımı hatırlatıyor
Şimdilerde yaşadığım geceler


Bastıramadığım duygularımdı en çok
Dayanması zor olan anlarda beni
Bunalımlara sürüklerken ve günaha iten
Düşüncelerde; ekmek gibi istediğim
Su gibi arzuladığımdı o duygularım
Şimdi sürgündeler


Bir çıt sesiyle sıçrardım yeni daldığım uykumdan
Kan çanağına dönmüş gözlerimi
Ovalardım, günlerce uyuyamamaktan
'Bir şey yokmuş,' der, tekrar uyumaya
Çabalardım, birkaç saatlik fikir cimnastiği ile
Ki zorunlu olduğum, en sevdiğim işti
Verdiği acılar olmasaydı


Hatıraları, üzücü olaylarla dolu yılların
İradesizlikten kaynaklı geçen
Boşluklardan şimdi geriye dönebilmenin
İmkânsızlığı da eklenince beynimdeki
Habis büyüyor..., büyüyor; işte bu halde
İçimde bir şey beni yiyor


Üç beş adamın, üç beş yalanıyla, beş-on dakikalık
Hevesle mi kendimi harcamıştım
Daha uzun bir hayat beni beklerken, görmeden
Yanı başından geçip gitmişim

Yazıklar olsun bana


Elazığ, 29.02.2012