Yazılmasaydı İntihar Edecek Olan Şiir

gölgem annemdir kimi zaman
dizlerine başım koyduğum

yalnızlığım
bir umutla sığındığım
sığınıp
sevsin okşasın diye yalvarırcasına baktıkça gözlerine azar yediğim babam

çatlak aynalardan süzülen kara hüzün ise
yavuklum

demişti bir vakit şiir bana

dur bakayım sen
o benim demiştim
benim anam babam onlar
senin anan da baban da benim

hiç kötü gözle bakar mıyım kuzum sana
üzer miyim seni
kıyar mıyım sana
koyar mıyım bir başına seni hiç
haydi uzat başını dizlerime
haydi uzat uzat
uzat da
ellerimle büyüteyim seni

hem bak görüyorsun
diğer bütün babalar gibi çocuğu uyuyunca değil
her zaman gösteriyorum sevgimi sana

diye
babamdan yadigar çulsuz şefkatimle
avutmuştum garibi

vakit bir hayli geçti
ve hayat su gibi geçti
hepsi bu yüzden demiştim ona

sonra öylece baktım
masum ve mahzun yüzüne

giden tüm sevgililerim gibiydi
bembeyazdı ve çökmüş
sessizliğe bürünmüştü yüzü
şiir sustu bir mühlet
benden daha çok sustu
ve ona uyup sustu hayatın zembereği

zaten geceydi ve geçti
ve içimiz geçmişti geçmişin içinde

öyle sustuk ki uzun uzun
çok uzun sustuk

bir ara
içimizi zapt eden kasvetten olsa gerek
bak sen de bilirsin
vakit daralıyor demiştim nedense ve nedensiz yere
ölüm buldu bulacak beni yakındır muhtemel
serin kanlı şu derenin öbür yamacında
soğuk ve derin bir mezar olacak yolumun sonu
ha şimdi ha sonra
demiştim

ağlamıştı da gözlerindeki yaşları silip burnunu çekerek
sana ne oluyor ki
bu benim kaderim sen dur hele demişti

kızdım bağırdım çağırdım
devirdim masayı sandalyeyi döküldü rakı
tıpkı babamın beni azarladığı gibi azarladım onu


unutma ben doğurdum seni
aylarca günlerce içimde taşıdım heyecanını
bil ki senin tanrın benim
ben öl demeden ölmezsin
ölemezsin anladın mı ölemezsin

hem unutma ve korkma hiç
sen şiirsin
herhangi bir dilde
her dile geldiğinde
öldüm dediğin yerden
yeniden dirilirsin

sonra filozof gibi
kalubelanın masal anlatıcıları gibi
dedem korkut gibi
sessiz sakin
aşk gibidir bu
bitti denilse de en ufak kırpıntıda
kalbin çırpınmaya başlaması gibidir
demiştim

çünkü
bir şeyler yaşatanı unutmak zordur
ne bahara benzer ne kışa hatırlamak
belki biraz için açılır
belki daha çok acır için
belki birkaç keşke dökülür dilinden

sen de böylesin işte
herkese bir şeyler yaşattığın için ölmezsin

neyse ne işte
yani yazdım sonuçta bir kere seni
asla ölemezsin

tavana bakmıştı
urgana bakmıştı
tabureye bakmıştı
ağlamıştı

gözlerinden birkaç damla şiir süzülmüştü

ben yazmamıştım o şiiri

hıçkıra hıçkıra ağlamıştım