Yazıyorum Ama Cevap Bulamıyorum

Yazıyorum ama cevap bulamıyorum,

Kaçıyorum — ama saklanamıyorum.

Yorgunum; bir dayanak, bir kucak bulamıyorum.

Sükûnetimi koruyorum, çünkü kendimi biliyorum.

Aynada bir yansıma var — kaosun kendisi olmuş.

Aklım almıyor bu budalalığımı,

Tatminsizlik örtmüş vücudumu.

Dünyanın korkunçluğunda kayboluyorum.

Biliyorum neyin ne olduğunu,

Ne olacağımı da biliyorum belki —

Ama bilmek yetmiyor.

Egolar bastırıyor acizliğimin feryadını,

Sevmek ve sevilmeyi gökten bekliyorum.

Çünkü çaresiz ellerin çaresi — göktedir.

Yazıyorum, kime, neye, niçin bilmiyorum.

Belki de duygularımı şekillendiriyorum

Bir müzisyen gibi — ama daha kaba,

Bir duvar gibi, suskun ve soğuk...

Düşünmek bir çare değil artık,

Bir lanet gibi üzerime çöküyor.

Kaçışlarımın sebebi bu belki de.

Yorgunlukla tükenmişlik

Mükemmeliyetçiliğe diz çöküyor.

Bense olmuşum düşüncelerimin kölesi.

Ve sonuç:

Eylemsizlikle el ele tutuşup

Uçurumdan aşağı,

Uzun uzun bakakalmak…