Yazmam

Seni sevdiğim zamanki şarkılardan bir bir ayrılıyorum

Tasımı tarağımı topluyorum sevda artığından

Bir çiçeğin hazin sonu

Bir yaprağın sensiz kımıldayışı zihnimde paralanıyor

Unutmak şahanesi gam teranesinden vuruyor

Seni hatırladığım günkü zamanlardan sıyrılıyorum

Şan dersini alıyor kader

En tiz yerinden çağırıp da seni

Bir yokluğa nedamet

Bir sersefilliğe keramet 

Gidip de senden

Bir daha dönmüyor

Saat 00.39

Sindirella ayakkabısını çoktan düşürdü

Bal kabağına yol aldı aşk

Aramıyorum

Üvey kardeşi değilim çünkü zamanın

Bu kötülüğü kalbime yapamam

Kabullendim

Bir vakitler vardın

Çok vakit oldu yoksun

Düşündüm de aslında hiç yoktun

Duvarın gölgesine şiirler yazdı sevdanın kırık güftesi

Besteden ayrıldın sen

Ben hani o bekleyiştim ya;

Çoktan koptum beklemekten

Acılarım bedenen

Köhne kalbimden mecazen

Durma

Koşarsan yetişirsin bensiz yarınlara

Kalbini düşürdün madem

Anahtarı yok sevişimin

Açmam bana ait olmayan bir kalbin kapısını

Söz

Salıncaktan düşer gibi düşmüştüm ya sana;

Gözlerin öykümün en hazin sonuymuş meğer

Bakmam

Yazmam seni kalbimin girift ve girizgahında

Ayrılık olan o son haddine...