Yedinci Şerh

Geceyi cam bir makasla keserken
incindi hüzün


Sen saçlarını usulca tara diye isra bir yoldan geçtim akşamları
Mart ve martılar üç cümle avuçlarına okunmuştur gözlerim
yer küre yedi lal


Sen gülümsemeyi tut ben bulutları
bak ne çok kuş konacak yağmurlara


Sakladım elimdeki son tanrı güncesni
incindi cehhennem
her masal bir ateş hırsızı dedim
haydi çal şimdi içimdeki molukülleri


Aklındaki geçmiş bir zaman kipidir
devriktir her acı


Demiştim tuğrada yüzüm
ve bu mülteci hüzün
göçtür
benden sana


Unutma yaz bir yere
alfabeni okuyan her güz
sesimde
rüzgara çizilmiş bir bahardır


Ödeşmedir hayat dediğin Lila
beyazdan siyaha iki cümle
ölmek kadar somut ki sevmek
yeterlidir insan olmana


Ben, her yaranın kabuğuna gök yüzü giydiren
hep incinen yer küre
desem ki toprak kalbi mum
erigyen bir empire
yansam yedi oktav
sığarmıyım kalbine


Orda bir duruşun olsun bir de şiirin
Deniz olsun gözlerindeki yedinci şerh






CC