Yeis

Seni kim sever ki ey bahtı geceden kara
Sana düşen yürümektir en kûhi diyara
Kimseler tutmaz, uzatma beyhude ellerini
Seni kim sever ki ey bahtı geceden kara.

Geceler birikirdi bir nefeslik lambada
Sükûnete râm olurdu bir müteveyyil sadâ
Bir hayal penceresinden süzülürdü gözleri
Seni kim sever ki ey bahtı geceden kara.

Uykuların firarıyla son bulurdu her rüya
Her gece aynı elemle bulutlanırdı semâ
Gayr-ı meskun oldu gönül, gayri olmaz mihmanî
Seni kim sever ki ey bahtı geceden kara.